nieuws
VERSLAG: De Weerelt - Copa Cabana (7-3)
\"Jemme, wilde gij een verslagske schrijven van dees match want ik zat met mijn gedachten volledig bij mijn voeten.\", aldus Larry tijdens de derde helft. Vreemd genoeg nam ik niet meteen contact op met de dichtstbijzijnde psychiatrische instelling. Sterker nog, het was zelfs een aannemelijk verzoek.
Onze sympathieke voormalige topscorer (thans weggepromoveerd tot all-time topscorer) kwam immers aandraven met een nagelnieuw paar voetbalschoenen dat qua kleur nog het best benaderd wordt door een besneeuwde albino-ijsbeer. Hij was trouwens niet de enige, ook Bart en Ben waren getooid in soortgelijk schoeisel waardoor het witte-schoenen-gehalte bij De Weerelt zorgwekkende proporties begint aan te nemen. Ook ondergetekende pleit schuldig doch met het excuus dat er in maat 48 nu eenmaal weinig of geen keuze voorhanden is. Waar is trouwens de tijd dat alleen negers met wit haar witte schoenen mochten dragen, zoals Ibrahima Yattara, grootste dribbelwonder aller tijden? Alleszins, tussen Larry en zijn shoes klikte het allerminst waardoor de luidkeelse aanmoedigingen en aanwijzingen vanop de bank meermaals overstemd werden door gefrustreerde kreten als daar zijn: \"Mijn voeten doen zeer!!!\", \"Aah, mijn voeten!!!\", \"Kutschoenen!!!\" en \"Kem zeer aan mijn poten!!!\" sporadisch onderbroken door \"Godverdoeme Sam!!!\".
Ter zake nu. Copa Cabana kende een ronduit slechte seizoensstart die naar verluidt voornamelijk te wijten was aan blessures en andere spelersperikelen. Hun recente vormcurve liet echter vermoeden dat ze stilaan op volle sterkte kwamen zodat we niet gerust waren in deze laatste match van 2008. Gelukkig voor ons bleek hun doelman geschorst en werd Simon het sluitstuk. Een verzwakking in doel alsook een goede veldspeler minder dus 2 vliegen in 1 klap voor De Weerelt dat van de harde kern enkel Kjel moest missen. Met Ben en Stijn beschikten we zelfs nog over 2 versterkingen waardoor we voor de 2de keer dit seizoen 9 man telden.
Zoals altijd begon De Weerelt sterk aan de partij wat al vrij snel resulteerde in de 1-0, weliswaar via een owngoal. Copa Cabana begon wat aarzelend maar herstelde het evenwicht en kende vervolgens een zeer sterke periode waarin we eigenlijk weggetikt werden. Gelukkig wisten ze uit een half dozijn kansen slechts 1 doelpunt te puren met dank aan een weer ijzersterke Koene en de falende afwerking van de bezoekers. Gelukkig kwamen we vrijwel onmiddellijk terug op voorsprong na een puik doelpunt van Bas op prachtig aangeven van Ben. Het venijn (voor Copa dan) zat \'m in de staart want voor de rust zetten Stijn en Ben met 2 mooi geplaatste afstandsschoten de gevleide 4-1 op het bord.
In de 2de helft was het zaak een vroege tegengoal te vermijden en dat lukte al was het niet zonder moeite. Halfweg viel dan toch de 4-2 maar opnieuw sloegen we meteen keihard terug en het was wederom Ben die met een lage schuiver de netten deed trillen, hetgeen hij even later droogjes overdeed, 6-2 en boeken dicht. Toch een zot spelerke, den Ben. Aan verdedigen heeft hij een broertje dood maar hij scoort en laat scoren alsof het niets is en dan nog voornamelijk op cruciale momenten. De bezoekende spits (Maarten) maakte nog bijna de goal van het jaar maar zijn geweldige volley scheerde de dwarslat. In de slotfase vielen er nog 2 doelpunten op te tekenen: eerst de 6-3 en tot slot de eerste goal van onze fantastische keeper al was hij daarvoor minstens een pint verschuldigd aan zijn overbuur. Eindstand 7-3.
Geen makkelijke zege dus maar al bij al zijn we dankzij het scoreverloop nooit echt in de problemen geraakt. Verder nog de complimenten aan de tegenstander voor de sportieve houding alsook de sterke derde helft, daar hebben we immers zelden concurrentie.
De ploeg: Koene (1), Pieter, Sam, Bart, Stijn (1), Jemme, Larry, Bas (1), Ben (3)
De balans van deze eerste seizoenshelft is ronduit indrukwekkend: 11 gespeeld, 9 gewonnen, 1 gelijk en 1 verloren. Veruit de beste aanval (88 doelpunten!!!) en zelfs de beste verdediging (slechts 29 tegengoals). Gigantische proficiat jongens!
Jepla!
Jemme
Onze sympathieke voormalige topscorer (thans weggepromoveerd tot all-time topscorer) kwam immers aandraven met een nagelnieuw paar voetbalschoenen dat qua kleur nog het best benaderd wordt door een besneeuwde albino-ijsbeer. Hij was trouwens niet de enige, ook Bart en Ben waren getooid in soortgelijk schoeisel waardoor het witte-schoenen-gehalte bij De Weerelt zorgwekkende proporties begint aan te nemen. Ook ondergetekende pleit schuldig doch met het excuus dat er in maat 48 nu eenmaal weinig of geen keuze voorhanden is. Waar is trouwens de tijd dat alleen negers met wit haar witte schoenen mochten dragen, zoals Ibrahima Yattara, grootste dribbelwonder aller tijden? Alleszins, tussen Larry en zijn shoes klikte het allerminst waardoor de luidkeelse aanmoedigingen en aanwijzingen vanop de bank meermaals overstemd werden door gefrustreerde kreten als daar zijn: \"Mijn voeten doen zeer!!!\", \"Aah, mijn voeten!!!\", \"Kutschoenen!!!\" en \"Kem zeer aan mijn poten!!!\" sporadisch onderbroken door \"Godverdoeme Sam!!!\".
Ter zake nu. Copa Cabana kende een ronduit slechte seizoensstart die naar verluidt voornamelijk te wijten was aan blessures en andere spelersperikelen. Hun recente vormcurve liet echter vermoeden dat ze stilaan op volle sterkte kwamen zodat we niet gerust waren in deze laatste match van 2008. Gelukkig voor ons bleek hun doelman geschorst en werd Simon het sluitstuk. Een verzwakking in doel alsook een goede veldspeler minder dus 2 vliegen in 1 klap voor De Weerelt dat van de harde kern enkel Kjel moest missen. Met Ben en Stijn beschikten we zelfs nog over 2 versterkingen waardoor we voor de 2de keer dit seizoen 9 man telden.
Zoals altijd begon De Weerelt sterk aan de partij wat al vrij snel resulteerde in de 1-0, weliswaar via een owngoal. Copa Cabana begon wat aarzelend maar herstelde het evenwicht en kende vervolgens een zeer sterke periode waarin we eigenlijk weggetikt werden. Gelukkig wisten ze uit een half dozijn kansen slechts 1 doelpunt te puren met dank aan een weer ijzersterke Koene en de falende afwerking van de bezoekers. Gelukkig kwamen we vrijwel onmiddellijk terug op voorsprong na een puik doelpunt van Bas op prachtig aangeven van Ben. Het venijn (voor Copa dan) zat \'m in de staart want voor de rust zetten Stijn en Ben met 2 mooi geplaatste afstandsschoten de gevleide 4-1 op het bord.
In de 2de helft was het zaak een vroege tegengoal te vermijden en dat lukte al was het niet zonder moeite. Halfweg viel dan toch de 4-2 maar opnieuw sloegen we meteen keihard terug en het was wederom Ben die met een lage schuiver de netten deed trillen, hetgeen hij even later droogjes overdeed, 6-2 en boeken dicht. Toch een zot spelerke, den Ben. Aan verdedigen heeft hij een broertje dood maar hij scoort en laat scoren alsof het niets is en dan nog voornamelijk op cruciale momenten. De bezoekende spits (Maarten) maakte nog bijna de goal van het jaar maar zijn geweldige volley scheerde de dwarslat. In de slotfase vielen er nog 2 doelpunten op te tekenen: eerst de 6-3 en tot slot de eerste goal van onze fantastische keeper al was hij daarvoor minstens een pint verschuldigd aan zijn overbuur. Eindstand 7-3.
Geen makkelijke zege dus maar al bij al zijn we dankzij het scoreverloop nooit echt in de problemen geraakt. Verder nog de complimenten aan de tegenstander voor de sportieve houding alsook de sterke derde helft, daar hebben we immers zelden concurrentie.
De ploeg: Koene (1), Pieter, Sam, Bart, Stijn (1), Jemme, Larry, Bas (1), Ben (3)
De balans van deze eerste seizoenshelft is ronduit indrukwekkend: 11 gespeeld, 9 gewonnen, 1 gelijk en 1 verloren. Veruit de beste aanval (88 doelpunten!!!) en zelfs de beste verdediging (slechts 29 tegengoals). Gigantische proficiat jongens!
Jepla!
Jemme